umykać

umyka|ć

незак. кніжн. komu, przed kim уцякаць ад каго;

~ć przed rodzicami — уцякаць ад бацькоў;

co umykać uwadze — што застаецца па-за ўвагай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)