uderzyć

uderzy|ć

зак.

1. ударыць; штурхнуць;

piorun ~ł — гром ударыў;

~ć w słabą stronę — закрануць слабы бок;

2. ударыць, стукнуць;

3. ударыць, забіць;

~ć na alarm — забіць трывогу;

4. перан. уразіць, здзівіць;

~ło mnie — мяне здзівіла (уразіла)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)