ubiec

ubie|c

зак.

1. прабегчы; адбегчы;

2. мінуць; прайсці (пра час);

3. апярэдзіць, выперадзіць;

on mnie znowu ~gł — ён зноў мяне апярэдзіў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)