trwać

trwa|ć

незак.

1. кніжн. трываць, працягвацца; доўжыцца; цягнуцца;

~ć godzinę — доўжыцца гадзіну;

alarm trwać — трывога працягваецца (трывае);

2. заставацца; не адступацца; упірацца;

~ć w błędach — трымацца старых памылак;

~ć w bezruchu — заставацца нерухомым;

~ć w milczeniu — захоўваць маўчанне;

~ć przy swoim zdaniu — заставацца пры сваім меркаванні; стаяць на сваім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)