tkwić

tkwi|ć

незак.

1. тырчаць;

2. змяшчацца;

w tym tkwić ziarno prawdy — у гэтым ёсць доля праўды;

tkwić w pamięci — захавалася ў памяці;

w czym tkwić błąd? — у чым [заключаецца] памылка?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)