spostrzeć się

spostrze|ć się

зак.

1. схамянуцца; спахапіцца;

(za) nim się ~głem, ... — перш чым я спахапіўся, ...;

2. убачыць; зразумець; разабрацца;

~gła, że była sama — яна ўбачыла (зразумела), што яна адна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)