popadać

popada|ć

1. незак. трапляць;

~ć w biedę — трапляць у бяду;

2. зак. пападаць; паваліцца;

3. зак. паздыхаць;

4. зак. (пра дождж) пасыпаць; пакрапіць;

deszcz ~ł chwilę i ustał — дождж пакрапіў крыху і перастаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)