pobić

pobi|ć

зак.

1. збіць, пабіць;

2. разбіць; перамагчы;

~ć na głowę вайск. разбіць ушчэнт;

~ć rekord — пабіць рэкорд;

grad ~ł zboże — град пабіў збожжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)