płomień
м. полымя; агонь;
miotacz ~ni вайск. агнямёт;
stanąć w ~niach — а) успалыхнуць; шугнуць, загарэцца;
перан. зарумяніцца, пачырванець;
morze ~ni — мора агню (полымя)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)