piszczeć

piszcz|eć

незак.

1. пішчаць; вішчаць;

2. енчыць; плакаць;

3. дудзець;

u nich bieda aż ~y разм. яны не могуць звесці канцы з канцамі;

wiedzieć, co w trawie ~y — ведаць, куды вецер дзьме

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)