obyczaj, ~u
м. звычай, нораў;
zwyczaje i ~e — норавы і звычаі;
co kraj to obyczaj — што край, то і звычай, што горад, то і нораў;
kobieta lekkich ~ów — жанчына лёгкіх паводзін; распусніца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)