obleźć

obl|eźć

зак.

1. напасці; апанаваць;

gąsienice ~azły drzewo — вусені напалі на дрэва;

2. аблезці, аблупіцца;

3. вылезці;

futro ~azło — футра вылезла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)