obić się

obi|ć się

зак.

1. (пра гук) адбіцца;

2. (пра плады) пабіцца;

~ło mi się o uszy, że ... — да мяне дайшлі чуткі, што...; я чуў, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)