natura

natur|a

ж.

1. натура; прырода;

rysować z ~y — маляваць з натуры;

dziecko ~y — дзіця прыроды;

prawo ~y — закон прыроды;

z ~y rzeczy — натуральна;

~a ludzka — чалавечая прырода;

być bojaźliwym z ~y — быць баязлівым (баязліўцам) па натуры (прыродзе);

2. натура (прадукты);

placić w natura ze — плаціць натурай;

martwa ~a — нацюрморт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)