Verbum

nabić

зак.

1. набіць;

nabić obcasy — падбіць абцасы;

nabić obręcz na beczkę — набіць абруч на бочку; перан. нарабіць; зрабіць;

nabić objętość разм. штучна павялічыць колькасць (аб’ём);

2. вайск.. зарадзіць;

nabić karabin — зарадзіць стрэльбу;

nabić kogo w butelkę — зрабіць з каго дурня; абдурыць каго; выставіць дурнем