mylić

myl|ić

незак.

1. kogoблытаць; уводзіць у зман; збіваць з толку (панталыку);

pozory ~ą — вонкавы выгляд падманлівы;

pan mnie z kimś ~i — вы мяне з кімсьці блытаеце;

2. co блытаць што; памыляцца ў чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)