marudzić

marudzi|ć

незак.

1. марудзіць, корпацца, кешкацца;

2. разм. капрызіць, капрызнічаць;

Tomek ~ł o pójście na spacer — Томак капрызіў, каб не ісці на прагулку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)