łazić

łazi|ć

незак. разм.

1. лазіць;

2. бадзяцца, валачыцца;

~liśmy po Krakowie — мы бадзяліся па Кракаве;

łazić zakim разм. заляцацца да каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)