koniec
м. канец;
bez końca — без канца; без краю;
do końca — да канца, дашчэнту;
w końcu — урэшце, нарэшце;
koniec roku — канец года;
dobiegać końca — падыходзіць да канца;
koniec końców — урэшце, нарэшце;
zrobić z czym koniec — пакончыць (скончыць) з чым;
wszystko ma swój koniec — усё мае канец;
mieć na końcu języka — быць (круціцца) на языку;
wiązać koniec z końcem — звязваць канцы з канцамі;
na szarym końcu — на апошнім месцы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)