koniec

м. канец;

bez końca — без канца; без краю;

do końca — да канца, дашчэнту;

w końcu — урэшце, нарэшце;

koniec roku — канец года;

dobiegać końca — падыходзіць да канца;

koniec końców — урэшце, нарэшце;

zrobić z czym koniec — пакончыць (скончыць) з чым;

wszystko ma swój koniec — усё мае канец;

mieć na końcu języka — быць (круціцца) на языку;

wiązać koniec z końcem — звязваць канцы з канцамі;

na szarym końcu — на апошнім месцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)