kołek

koł|ek

м.

1. калок, калочак;

2. драўляны кручок;

samotny jak ~ek — адзін, як палец; адзін душою; як таполя сярод поля;

zawiesić co na ~ku — адкласці што на доўгі час; адкласці да святога ніколі;

język mi ~kiem staje — язык анямеў; мову адняло;

~ki komu ciosać na głowie — дакучаць, назаляць, дапякаць каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)