kłapać

kłapa|ć

незак. ляпаць, ляскаць;

~ć zębami — ляскаць зубамі;

bociek ~ł dziobem — буслік клекатаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)