kąsać

kąsa|ć

незак.

1. кусаць;

2. перан. кусаць; грызці; дакучаць;

mróz ~ł nas w policzki — мароз кусаў нас за шчокі;

złe wspomnienia ~ją serce — цяжкія ўспаміны колюць сэрца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)