gorzeć
незак. гарэць; палаць;
~ją świece — гараць свечкі;
~ć wstydem перан. гарэць ад сораму;
gore! уст., абл. гарыць!; пажар!;
na złodzieju czapka gore — хто парася ўкраў, таму ў вушах вішчыць; відаць па вачах, што ходзіць па начах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)