górny

górn|y

1. верхні;

~e piętra — верхнія паверхі;

szczęka ~a — верхняя сківіца;

~y bieg — верхняе цячэнне;

2. высокі;

~e cele — узнёслыя мэты;

~y styl — высакапарны (напышлівы) стыль;

~a granica — верхняя мяжа; максімум

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)