dowodzić

dowodzi|ć

незак.

1. даводзіць; прыводзіць;

2. czego даказваць, даводзіць што;

dowodzić swych racji — ён даводзіць сваю рацыю;

3. czym камандаваць, кіраваць чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)