Verbum

dobić

зак.

1. дабіць;

~ć wroga — дабіць ворага;

ta wiadomość go ~ła — гэтае паведамленне яго дабіла;

2. дайсці; дабрацца; дасягнуць;

~ć do brzegu — прычаліць да берага;

~ć targu — ударыць па руках; старгавацца;

~ć swego — дамагчыся свайго