chodzić
chodz|ić
незак.
1. хадзіць; ступаць;
~ić na grzyby (jagody) — хадзіць у грыбы (ягады);
~ić koło kogo — даглядаць каго;
~ić w palcie — хадзіць у паліто;
~ić lekko — лёгка хадзіць (ступаць; рухацца);
~ić na prawo — наведваць юрыдычны факультэт; вучыцца на юрыдычным факультэце;
~ić na czworakach — поўзаць на карачках;
~ić o lasce (kiju) — хадзіць з кульбай (кіем);
~ić o kulach (na kulach) — хадзіць на мыліцах;
~ić z kim — разм. хадзіць, сустракацца з кім;
chodź na spacer! — хадзем пагуляем (на шпацыр; пашпацыруем)!;
~ić na czubkach palców — хадзіць на пальчыках;
autobusy ~ą rzadko — аўтобусы ходзяць рэдка;
2. koło kogo/czego, za kim даглядаць каго/што; клапаціцца пра каго/што;
~ić koło drobiu — гадаваць свойскую птушку;
3. працаваць; функцыянаваць (пра механізмы);
zegar ~i — гадзіннік ідзе;
4. уздымацца; вагацца; трэсціся;
dom ~i od wybuchów — дом скаланаецца ад выбухаў;
5. хадзіць;
~ą wieści (plotki) — ходзяць чуткі (плёткі);
o co ~i? — пра што гаворка?; што здарылася?; у чым справа?;
~i o jego życie — гаворка ідзе пра яго жыццё;
chodzić o to, że ... — рэч у тым, што...; справа ў тым, што...;
~i mi to po głowie — гэта ўбілася мне ў галаву