biegłość

biegłoś|ć

ж.

1. уменне, спрыт; веданне справы;

nabyć ~ci w czym — набыць досведу (умення) ў чым;

2. бегласць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)