owe
[oʊ]v., owed, owing
1) быць вінава́тым
2) быць абавя́заным, быць у даўгу́
We owe a great deal to our parents — Мы шмат чым абавя́заны на́шым бацька́м
owing
[ˈoʊɪŋ]adj.
1) ві́нны, ві́нен; вінава́ты
a man owing money — чалаве́к вінава́ты гро́шы
2) нале́жны
pay what is owing — заплаці, што нале́жыць
3) які́ выніка́е з чаго́
owing to — з прычы́ны чаго́; дзя́куючы чаму́; у вы́ніку чаго́, праз што
owlish
[ˈaʊlɪʃ]adj.
саві́ны; падо́бны да савы́
own
[oʊn]1.adj.
1) со́бскі, ула́сны
The house is her own — Дом е́йны ўла́сны
2) ро́дны
my own father — мой ро́дны ба́цька
2.n.
со́бскасьць
3.v.
1) мець (як ула́снасьць)
He owns much land — Ён ма́е шмат зямлі́
2) прызнава́ць сваі́м
He owned his guilt — Ён прызна́ў сваю́ віну́
His father will not own him — Яго́ны ба́цька не прызнае́ яго́ сваі́м
•
- come into one’s own
- hold one’s own
- of one’s own
- on one’s own
owner
[ˈoʊnər]n.
со́бсьнік, ула́сьнік, улада́льнік -а, гаспада́р -а́ m.
ownerless
[ˈoʊnərləs]adj.
безгаспада́рны (пра маёмасьць), без ула́сьніка
ownership
[ˈoʊnərʃɪp]n.
улада́ньне n. чым-н.; ула́снасьць f.; пра́ва на ўла́снасьць