obdurate
[ˈɑ:bdʊrət]adj.
1) упа́рты, заця́ты
an obdurate refusal — упа́ртая адмо́ва
2) чэ́рствы, бязду́шны; заўзя́ты; непапра́ўны
an obdurate criminal — непапра́ўны злачы́нец
obedience
[oʊˈbi:diəns]n.
паслухмя́насьць f., паслушэ́нства n.; падпара́дкаваньне n.
obese
[oʊˈbi:s]adj.
празьме́рна то́ўсты, сы́ты або́ тлу́сты
obesity
[oʊˈbi:səti]n.
празьме́рная сы́тасьць, тлу́стасьць f.
obey
[oʊˈbeɪ]v.
слу́хацца, падпарадко́ўвацца
object
1. [ˈɑ:bdʒekt]n.
1) прадме́т -у m., рэч f.
2) аб’е́кт -у m. (вывучэ́ньня)
3) сьме́шны або́ дзіўны́ тып чалаве́ка
4) мэ́та f.
to fail in one’s object — не асягну́ць мэ́ты
5) дапаўне́ньне n.
direct object — про́стае дапаўне́ньне
indirect object — уско́снае дапаўне́ньне
2. [əbˈdʒekt]v.
1) пярэ́чыць; не згаджа́цца з кім, выступа́ць супро́ць, супраціўля́цца
I object to smoking — Я супро́ць курэ́ньня
2) не любі́ць, не цярпе́ць
object glass
аб’екты́ў -ва m. (тэлеско́па, мікраско́па)