disfranchise
[dɪsˈfræntʃaɪz]v.t.
1) пазбаўля́ць грамадзя́нскіх право́ў
2) адбіра́ць правы́ або́ прывіле́і
disgorge
[dɪsˈgɔrdʒ]v.t.
1) выры́гваць
2) выкіда́ць, вываро́чваць
3) Figur. аддава́ць пад прыму́сам (незако́нна набы́тае, захо́пленае)
disgrace
[dɪsˈgreɪs]1.n.
1) га́ньба, нясла́ва f.
He is in disgrace — Ён зьнясла́ўлены
2) няла́ска, непрыхі́льнасьць f.
2.v.t.
1) га́ньбіць, зьнеслаўля́ць
2) паніжа́ць ра́нгам, разжа́лаваць
disgraceful
[dɪsˈgreɪsfəl]adj.
гане́бны, сканда́льны
disgraceful behavior — гане́бныя паво́дзіны
a disgraceful scene — сканда́льная сцэ́на
disgruntled
[dɪsˈgrʌntəld]adj.
у благі́м гумо́ры, незадаво́лены
disguise
[dɪsˈgaɪz]1.v.t. -guised, -guising
маскава́ць; прыхо́ўваць, хава́ць
He disguised his feelings — Ён схава́ў свае́ пачу́цьці
2.n.
1) маскава́ньне, пераапрана́ньне n.
2) ма́ска f., ашука́нства n.
disgust
[dɪsˈgʌst]1.n.
агі́да f.; мо́ташнасьць f.
2.v.t.
выкліка́ць агі́ду
disgusting
[dɪsˈgʌstɪŋ]adj.
агі́дны, пры́кры; мо́ташны