face
[feɪs]1.n.
1) твар -у m., аблі́чча n.
2) вы́раз тва́ру
3) грыма́са f.
to make faces at — перадра́жніваць, крыві́ць твар
4) во́нкавы вы́гляд
5) пярэ́дняя ча́стка; до́бры, пра́вы бок (ткані́ны); паве́рхня f.
the face of a clock — цыфэрбля́т гадзі́ньніка
6) фаса́д -а m.
2.v.
1) стая́ць тва́рам, стая́ць пе́рад кім-чым
the problem that faces us — прабле́ма, яка́я стаі́ць пе́рад на́мі
2) зварача́цца, быць зьве́рнутым у які́-н. бок; выхо́дзіць
My windows face the sea — Мае́ во́кны выхо́дзяць на мо́ра
our house faces north — наш дом зьве́рнуты на по́ўнач
3) адва́жна сустрака́ць, супрацьстая́ць (во́рагу, ця́жкасьцям)
to face the facts — браць пад ува́гу фа́кты
4) абліцо́ўваць (дом цэ́глай)
5) палірава́ць, абто́чваць (ка́мень)
face down — запало́хаць, асадзі́ць
face to face — твар у твар
face up to — адва́жна паста́віцца (да ця́жкасьцяў, пры́красьцяў)
in the face of —
а) пе́рад кім-чым, у прысу́тнасьці каго́
б) насу́перак, насупо́р чаму́
lose face — згубі́ць твар, стра́ціць аўтарытэ́т
pull a long face — выгляда́ць нешчасьлі́вым або́ незадаво́леным
to one’s face —
а) у чыёй-н. прысу́тнасьці
б) про́ста ў во́чы, шчы́ра, адва́жна