zútrauen
vt
1) давяра́ть
2) (D) лічы́ць зда́тным (на што-н.)
das hätte ich ihm nicht zúgetraut — гэ́тага я ад яго́ не чака́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)