Verbum

zíemen

vi i (sich) падыхо́дзіць, нале́-

жаць

er weiß nicht, was sich ziemt — ён не ве́дае, як сябе́ паво́дзіць

es ziemt mir nicht, darüber zu úrteilen — мне не́льга ду́маць [меркава́ць] аб гэ́тым