Zíege
f -, -n
1) каза́
2) пагардл. кля́ча, каня́жка
◊ die ~ muss grásen, wo sie ángebunden ist — ≅ ве́дай, като́к, свой куто́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)