Verbum

wíckeln

1.

vt

1) (auf A) намо́тваць, накру́чваць (што-н. на што-н.)

2) (in A) заго́ртваць, закру́чваць; завіва́ць (што-н. у што-н.)

3) спавіва́ць (дзіця)

◊ da bist du áber schief gewíckelt — разм. ты мо́цна [ду́жа] памылцешся

2.

(sich)

(in A) заху́тацца, укруці́цца (у што-н.)