vórhalten
*
1.
vt
1) трыма́ць (перад чым-н.)
2) (D) папрака́ць (каго-н. за што-н.)
2.vi хапа́ць, става́ць
der Vórsatz hat nicht lánge vórgehalten — (до́бры) наме́р быў ху́тка забы́ты
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)