voll
1.
a
1) по́ўны
~ von Ménschen, ~er Menschen — по́ўны наро́ду [людзе́й]
ein Téller ~ Súppe — тале́рка по́ўная су́пу
ein ~es Haus — перапо́ўнены тэа́тр
mit ~en Händen gében* [spénden] — шчы́ра адо́рваць
gestríchen ~ — по́ўны да бераго́ў
zum Bérsten ~ gestópft — набі́ты бітко́м [да адка́зу]
~ bis óben sein — быць сы́тым па го́рла, нае́сціся ўво́лю
~ sein — разм. быць ушчэ́нт п’я́ным
aus dem Vóllen schöpfen — жыць у даста́тку
2) по́ўны, перапо́ўнены (якога-н. пачуцця)
mit ~em Ernst — зусі́м сур’ёзна
mit ~em Recht — з по́ўным пра́вам
~ Bewúnderung — по́ўны захапле́ння
3) по́ўны, то́ўсты (пра твар, чалавека)
4) по́ўны, абсалю́тны (пра цішыню, перамогу, упэўненасць і г.д.)
die ~e Wáhrheit — чы́стая пра́ўда
bei ~er Besínnung — пры по́ўнай свядо́масці
mit ~em Recht — з по́ўным пра́вам
5) по́ўны, цэ́лы (пра год і г.д.)
6) махро́вы (пра кветкі)
◊ j-n nicht für ~ ánsehen* [néhmen*] — не лічы́ць каго́-н. заслуго́ўваючым даве́ру
2.
adv по́ўнасцю, ца́лкам, зусі́м (ручацца і г.д.)
~ und ganz — ца́лкам і по́ўнасцю