verhéimlichen
1.
vt (von D) хава́ць, уто́йваць (што-н., ад каго-н.)
2.
(sich):
er ließ sich (dem Besúch gegenüber) — ён загада́ў сказа́ць гасця́м, што яго́ няма́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)