únser
1.
pron poss m (f úns(e)re, n únser, pl úns(e)re; без назоўніка m úns(e)rer, f úns(e)re, n úns(e)res, pl úns(e)re) наш (на́ша, на́шае, на́шы); пры ўказанні на прыналежнасць да дзейніка свой (свая́, сваё, свае́)
dein Váter und úns(e)rer — твой ба́цька і наш
díese Bü- cher sind úns(e)re — гэ́тыя кні́гі на́шы
úns(e)rer Ánsicht [Meínung] nach — на наш по́гляд, на на́шу ду́мку
2.
pron pers G ад wir
~ sind drei — нас (усяго́) тро́е
wir sind ~ drei — нас тро́е
gedénke ~er — по́мні пра нас
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)