sträuben
1.
vt тапы́рыць, шчаці́ніць
der Тrúthahn sträubte die Fédern — інды́к распушыў пе́р’і
2.
(sich)
1) тапы́рыцца, шчаці́ніцца
die Háare ~ sich vor Entsétzen — валасы́ ста́лі ды́бам ад жа́ху
2) (gegen A) супраціўля́цца (чаму-н.); упа́рціцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)