sprítzen
1.
vt пы́рскаць, а(б)пы́рскваць
2.
vi:
1)
es spritzt — дождж імжы́ць [імглі́ць]
2)
er kam zu mir gesprítzt — разм. ён забе́г да мяне́ (на хвілі́нку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)