réifen

I

1. vi (s, h)

1) спець, выспява́ць;

ein Gedánke reift zur Klárheit ду́мка набыва́е цснасць

2) стале́ць;

der Júnge reift zum Mann юна́к стано́віцца мужчы́най

2. vt спрыя́ць выспява́нню (чаго-н.)

II

vimp

es hat geréift вы́пала шэ́рань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)