groß
1.
a
1) вялі́кі, буйны́
ein ~er Búchstabe — вялі́кая лі́тара
2) вялі́кі, даро́слы
3) ве́лічны, высакаро́дны
éinen ~en Herrn spíelen — уяўля́ць ва́жнага па́на
4) зна́чны, ва́жны
ein ~er Tag — вялі́кі [урачы́сты] дзень
◊ Groß und Klein — стары́ i малы́
~e Áugen máchen — вы́трашчыць [вы́лупіць] во́чы (ад здзіўлення)
das ~e Wort führen — ≅ задава́ць тон, ігра́ць пе́ршую скры́пку
der Gróße Teich — жарт. Атланты́чны акі- цн
auf ~em Fuß lében — жыць на шыро́кую нагу́
2.
adv
im Gróßen und Gánzen — уво́гуле і ца́лкам
etw. ~ schréiben* — піса́ць што-н. з вялі́кай лі́тары; надава́ць чаму́-н. вялі́кае значэ́нне
im Gróßen geséhen — разгляда́ючы (што-н.) у агу́льным пла́не
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)