Verbum

gréifen

* vt, vi (nach D, an A, in A, bei D)

1) хапа́ць, схапі́ць (каго-н., што-н.), хапа́цца (за што-н.); браць, узя́ць; лаві́ць, злаві́ць (каго-н., што-н.)

die Säge greift gut — піла́ бярэ́ до́бра

j-n beim Krágen ~ — узя́ць каго́-н. за каршэ́нь [каўне́р]

an den Kopf ~ — хапа́цца за галаву́ (ад здзіўлення)

◊ das greift an den Béutel — гэ́та б’е па кішэ́ні

falsch ~ — памыля́цца

zu hoch ~ — запрасі́ць на́дта вялі́кую су́му (грошай)

zu weit ~ — зайсці́ на́дта далёка [зана́дта хапі́ць]

um sich ~ — хапа́ць вако́л сябе́ рука́мі; распаўсю́джвацца (пра агонь і г. д.)

ins Léere ~ — не мець [не знайсці́] апо́ры

2) бра́цца, узя́цца (за што-н.), звярта́цца (да чаго-н.)

nach dem Buch ~ — узя́цца за кні́гу, пача́ць чыта́ць

zu den Wáffen ~ — узя́цца за збро́ю

zur Flásche ~ — пача́ць піць запо́ем, запі́ць