flíehen
*
1.
vt пазбяга́ць (каго-н., чаго-н.)
der Schlaf flieht mich schon seit Tágen — высок. ужо́ не́калькі дзён мяне́ му́чыць бяссо́нніца
2.
vi (s)
1) (vor, von D) уцяка́ць (ад каго-н.)
2) ратава́цца бе́гствам
zu j-m ~ — шука́ць рату́нку ў каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)