Féige
f -, -n
1) інжы́р, смо́ква, фі́га
2) груб. фі́га, ду́ля, ку́кіш
j-m éine ~ zéigen [wéisen*] — паказа́ць каму́-н. фі́гу [ду́лю]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)