durchhauen

I dúrchhauen

* vt

1) прасяка́ць

2) разм. пабі́ць, набі́ць

2.

sich ~ прабіва́ць сабе́ даро́гу

(зброяй)

II durchháuen

* vt перасяка́ць, рассяка́ць, прасяка́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)