Verbum

durchgehen

I dúrchgehen

*

1.

vi (s)

1) прахо́дзіць (да канца)

2) прайсці́ (аб прапанове)

3)

es geht ihm álles durch — яму́ ўсё сыхо́дзіць з рук

4) пане́сці (пра каня)

5) разм. уцяка́ць

2.

vt

1) прахо́дзіць (пакоі)

2) праціра́ць (падэшвы)

II durchgéhen

* vt

1) прахо́дзіць (лес)

2) прагляда́ць, прабяга́ць (вачыма)