betréffen

* vt

1) даты́чыць (каго-н., чаго-н.), мець дачы́ненне (да каго-н., чаго-н.)

was mich betrífft… — што да мяне́…

2) паража́ць, напатка́ць

ein Únglück hat ihn betróffen — яго́ напатка́ла няшча́сце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)